واسطه ها در ازدواج ، درست یا نادرست ؟
گروه كثیری از جوانان هستند كه از نظر اجتماعی و اقتصادی آمادگی لازم برای ازدواج و تشكیل خانواده را دارند، اما به دلیل آن كه همسر دلخواه خود را در میان نزدیكان، دوستان، اقوام، همكاران و... پیدا نكردهاند، ازدواجشان به تاخیر افتاده است. اینجاست كه اسلام برای كسانی كه در امر ازدواج پیشقدم شوند و نقش واسطه یا معرف را داشته باشند، پاداش بزرگ و مزد قابل توجهی در نظر گرفته است، اما نكته قابل توجه آن كه اگر چه وساطت در امر ازدواج مزد و ثواب بسیار دارد، اما باید گفت كار پرمسوولیت و سنگینی است و پختگی و كارآزمودگی زیادی لازم دارد و به اصطلاح باید غذایی پخت كه قابل خوردن باشد.
متاسفانه این روزها بسیار دیده میشود كه برخی افراد از روی ناآگاهی، بیخبری یا سوءنیت بدون آن كه از وضع اخلاقی یك پسر یا دختر یا از مصالح زندگی اجتماعی دو خانواده اطلاع كافی داشته باشند دست به معرفی ناقصی میزنند كه هیچ گونه تناسب اخلاقی، اقتصادی و مذهبی در آن وجود ندارد. در نتیجه یك پسر و یك دختر و دو خانواده بیگناه را بدبخت میكنند. این ازدواج نامناسب كه در اثر اعتماد به یك معرف ناآگاه به وجود آمده مانند سفره ناقصی است كه جمع كردن آن رسوایی دارد و پهن بودنش نگرانی و خون دل خوردن!
اما به راستی یك معرف خوب چه ویژگیهایی دارد؟ خانوادهها باید به چه كسانی اعتماد كنند؟
یك واسطه خوب و مطمئن باید متدین، عاقل، فهیم، دلسوز و خیرخواه باشد، معیارهای اصلی و حقیقی ازدواج را بشناسد، نقاط ضعف و قوت دو طرف را بداند، كاملا با خلقیات، روحیات، فرهنگ و مذهب خانوادهها آشنا باشد و بسیار سنجیده و عاقلانه طرفین را آگاه سازد.
در این شیوه آشنایی، واسطهها به دلیل شناختی كه از دو طرف دارند مهره اصلی انطباقات اولیه واقع شده و اقدام به معرفی افراد به یكدیگر میكنند. در این میان بسیاری از خانوادهها نیز تنها به صرف آشنایی، به فرد معرفیكننده بیشتر از فرد معرفیشونده اعتماد میكنند.
اما باید دانست فرد واسطه براساس نظام فكری، فرهنگی و مذهبی خود دو نفر را به هم معرفی میكند و ممكن است طرفین را به درستی نشناخته باشد، بنابراین نمیتواند تضمینكننده موفقیت در ازدواج باشد.
در واقع جوانها و خانوادههایشان باید بدانند پس از معرفی باید براساس اعتقادات و روحیات خود به تحقیق و بررسی بیشتری پرداخته و براساس آنچه میشنوند تصمیم نگیرند.
همه واسطهها خیرخواه نیستند
واسطهها چند گروه اند :
1 - عدهای خیرخواه و آگاهند. پس میتوان به آنها اطمینان كرد.
2 - عدهای خیرخواه اما نا آگاهند. اعتماد به این افراد خسارت بار و موجب پشیمانی میگردد. عدهای درست مثل بنگاه املاك عمل میكنند. یعنی همه تلاششان در پی تحقق معامله و رسیدن به سود و منفعت مالی است اینها هم خطرناكند.
3 - گروه دیگر سوءنیت دارند یعنی با حیله و دغل سعی میكنند به اهداف و منافع شوم خود برسند. این گروه سرشار از بخل، كینه و حسد بوده و هدف اصلی آنان نابودی خانوادهها است. این دسته بشدت غیرقابل اعتماد بوده و باید از آنها ترسید.
در نهایت این گونه میتوان گفت كه انتخاب یك معرف امین و خیرخواه خود نیز به اندازه انتخاب یك همسر مناسب سخت و گاهی ناشدنی است.
نظرات شما عزیزان: